ده قدم

من شعرم و تو شاعرم

من جاری می شوم و نگاه تو سبد سبد غزل تازه

من آه می شوم و حضور تو گرمی آغوش گناه آلوده 

من سکوت می کنم و تو هیجانی پر از رنگ ملیح مهربانی

من چشم می بندم و تو رؤیای صدپاره لبخند 

من فقط ذوب می شوم و تو

رقص کنان شعله می گیری!

.

.

.

ده قدم...

 

.

.

.

.

و من چقدر

دست و پایم گم می شوذ وقتی

“شعر” می شوم!

 

شاپرکی می شوم رها

سبک

پر از هوای پرواز

پر از رنگ نسیم

پر از برق آفتاب

 

چه خوب “شعر” می شوم در چشمان تو

 

پروانه های نگاهت

چه زیبا نشانم می دهند

نشانی برکه سبز محبت را

ده قدم...

 باغبان من مرادر میان دستانت بکاربه پایم آبیاری کن با چشمانت بتابد بر من تا از میان دستانت تا توقد بکشم میخواهم با تو هم اندازه شومگاهی اگر شد جوری که انتظارش هم نباشد مرا بوسه ده آنوقت  از ذوق سرخ شو ده قدم...ادامه مطلب

 دختر شعرو شراب و اینه ای نشسته بر سوزناک ترین اوج آوازکه هجران را روایت میکندچنان از چشم های تو شعله بر گیرم که بازی شراره هایش خیره گی چشم های تو باشد تو هی بنشینی به تماشاو این عاشقانه برای توسوختن ده قدم...ادامه مطلب

رنگ می بازد

هفت رنگ خانه های ذهنم

بداهه های تو که 

جوانه می زند!

 

خالی می شوم

از هر حسی

به خلسه می روم

بی تعلق و بی وزن

 

نجوا کن باز

مزمزه کن واژه ها را

 

مرا تا آسمان راهی نیست

بادبادک پروانه ای من

محبوبم!

.

.

.

ممنون از لطف 

ده قدم...

چه غم انگیز  دختر شعر های من در لحظه ای دیدم خود را چون مسافری که به اجبار می بردنش در قایقی کوچک به سمت سرنوشتی محتوم من دست دراز کردم به سمت گیسوانت اما تو ایستاده بر ساحل با لبخندی و چشمانی بی حالت ده قدم...ادامه مطلب

باز من ماندم و امتداد خیابان بی انتها  قدم قدمدر خلوتم تنهاصدای گامهاستصدای سکوت پیچیدهصدای چکیدن اشکصدای بی نظم دلتنگی آرام فرو می رومدر مذاب خودم شاید گوشه دیگری از زمین هملبخند نشان غم باشد! ...این ده قدم...ادامه مطلب

میان نگاههای شیشه ای دلتنگ برق نگاه توامدلتنگ هیجان شعرهایتکه از چشمانت می تابید دلتنگ تودلتنگ ظرافت انگشتانتمیان دلهره دستانم دلتنگ کنج خلوت کافهداغی قهوهسردی ترس دلتنگمدلتنگ...و من دلشکسته فقط دلشکس ده قدم...ادامه مطلب

 

 

.

.

.

مرسی

.

.

.

و باز و باز تکرار کن 

که منم 

که به شنیدنش 

اعتیاد دارم. 

 

 

 

ده قدم...

چه غم انگیز اگر ،

بدانی همینقدر ،

اشتباه دیده ای، 

 اشتباهی سروده ای

افسوس !

تمام خودت را بباری

جایی

که روییدنی نیست . 

 خب باشد، 

میروم خود 

با تمام خودم ،

واژهایم ،

دلتنگی هایم، 

همان جای دور! 

که شاید 

آسوده باشدش  

امتداد رفتن اش.

ده قدم...